یادداشت ها

آقای پزشکیان در سخنان و مصاحبه‌های خود در طول این چند روز اخیر حداقل دو بار به این کلام نورانی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) استناد کردند: «إنَّ من صَرَّحَت لَهُ العِبَرُ عَمّا بَينَ يَدَيهِ مِنَ المَثُلاتِ، حَجَزَتهُ التَّقوى عَن تَقَحُّمِ الشُّبُهات ؛ كسى

دبیر اسبق انجمن اسلامی دانشجویان دفتر تحکیم وحدت، یادداشتی در خصوص خاطرات برجا مانده از رئیس جمهور شهید، آیت‌الله رئیسی، در صفحه شخصی خود منتشر کرد.

حقیقتا شهید رئیسی در مواجهه با دانشجویان صمیمی‌ترین و پر تعامل‌ترین مقام عالی کشور بود. بی انصافی است اگر در بزرگداشت این شهیدِ سعید خاطراتی از مواجهه گرم و آغوش باز شهید رئیسی در برابر دانشجویان گفته نشود.

کم کم به روز‌های به ابتذال کشیدن مقدس‌ترین کلمات و مفاهیم نزدیک می‌شویم؛ روز‌هایی که در دانشگاه زیر نقاب دانشجویی به بهانه میهن و به اسم مردم، دست دوستی را به روی دشمنان ویرانی طلب میهن دراز کردند و برای متوقف کردن ایران قوی از هیچ تلاشی مضایقه نکردند.

تصور می کنم بار آخری که به زیارت مولا و سلطان ایران زمین شتافتی، چشمانت را بستی، دست روی قلب گذاشتی و از ته قلب برای علی بن موسی الرضا اینگونه خواندی

وحدت و تعامل میان تشکل‌های دانشجویی، بسیج دانشجویی و طلاب حوزه‌های علمیه امری اجتناب ناپذیر است.

هر از چند گاهی مسأله رفراندوم و همه پرسی در جامعه ما بازارش داغ می‌شود و وقوع حوادث و اتفاقات خاص سیاسی، زمینه را برای طرح این مسأله از سوی افراد مختلف با اغراض متفاوت پیش می‌آورد.

دانشکده‌های دامپزشکی در همه این سال‌ها بدون کوچک‌ترین تحولی، فقط اداره شده است؛ یعنی دانشجویان، هیئت علمی و مسئولان محترم به جای مطالبه‌گری برای حل مسئله، خودشان را به راحتی با این شرایط انطباق داده‌اند.

حدود یک سال پیش در ۲۴ فوریه، به دلیل گسترش ناتو به شرق، بزرگترین حمله هوایی، دریایی و زمینی در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم آغاز شد؛ جدا از پیامد‌های نظامی این دفاع پیش‌دستانه، به نظر می‌رسد این جنگ پیامد‌های دیپلماتیک در نظم جهانی داشته است.

اخیراً شاهد توهین بی شرمانه نشریه شارلی ابدو فرانسه علیه رهبر معظم انقلاب اسلامی بودیم، اقدامی که بیانگر اقدام خصمانه دولت فرانسه علیه ایران است.

آزادی عقیده یا آزادی اندیشه؟ آیا به هر عقیده‌ای باید احترام گذاشت؟

جذب و گزینش؛ مسئله‌ای که مدت‌هاست آموزش و پرورش را درگیر خود کرده و ثمره آن وجود معلمانی است که دارای صلاحیت کافی برای امر تعلیم و تربیت نیستند.