اشک‌ها و لبخندها

بوی سوختن گوشت می‌آید. عدنان را گم کردم. همین چند ساعت پیش بود که بازی می‌کردیم.

عادت به تنهایی ندارم. منتظر پیدا شدن جنازه خانواده مانده ام که مرا از تنهایی درآورند.

اسرائیل هر چه را که به من ربط داشته با خاک یکسان کرده. شاید بقیه هم درباره خود همین را بگویند. اصلا کجا سالم مانده؟

عدنان را از لای سنگ و کلوخ‌ها بیرون می‌کشم. زخمی اگر شده، نفس که می‌کشد. فلسطین زاده در اوج غم متتظر وعده پیروزی‌ست.